De Muqaddima of inleiding op Het boek der voorbeelden is in de tweede helft van de veertiende eeuw geschreven door de Noord-Afrikaanse historicus, geschiedfilosoof en hoge ambtenaar Ibn Khaldûn (1332 – 1406). Het bevat tal van beschrijvingen van de nomadische en stedelijke samenlevingen, met als doel algemene wetmatigheden te onderkennen in de geschiedenis. Dit werk heeft de auteur oorspronkelijk opgezet als een inleiding op de geschiedenis van Arabieren, Berbers en andere volken rond de Middellandse Zee, maar het is een eigen leven gaan leiden, als een afgeronde, kritische verhandeling over de sociale en historische processen die aan het menselijk bedrijf ten grondslag liggen. De analyse is zo helder en veelzijdig dat de auteur in de loop der tijd door uiteenlopende wetenschappers in het Westen is ingelijfd als filosoof, socioloog, econoom en demograaf, en bijna steeds met de toevoeging ‘vader van…’ of `eerste…’. En het is misschien nog allemaal waar ook, want zijn analyse van de geschiedenis is heel veelomvattend en fascinerend. Ibn Khaldûn geeft blijk van helder inzicht, grote denkkracht en originaliteit. De selectie, vertaling en noten zijn gemaakt door de arabisten Djûke Poppinga en Heleen Koesen. De inleiding is van de Nijmeegse historicus prof. dr. Peter Rietbergen. Kader Abdolah over De Muqaddima ‘Zijn meesterwerk (…) Ibn Khaldûn is al eeuwen bekend in de oosterse wereld, maar in het westen werd hij pas in de late negentiende eeuw ontdekt. Toen zijn Muqaddima in het Frans werd vertaald werd hij wereldberoemd. Plots werden de historici verrast door een man die al vijfhonderd jaar eerder bijna dezelfde wetten had ontdekt als die waar zij nu mee bezig waren. Ze bestudeerden de Muqaddima en met verbazing namen ze kennis van een oosterling die het fundament voor de sociologie en geschiedenis al in de middeleeuwen op een verfrissende manier had gelegd. Ibn Khaldûn heeft een denkbeeld, een filosofie voor de geschiedenis bedacht die tot in de eeuwigheid zal doorwerken. Hij legt ons uit wat geschiedenis is, hoe het in elkaar steekt en hoe het in zijn werk gaat. (…) Het eerste luik is een selectie uit de Muqaddima waarvan de Nederlandse arabisten Heleen Koesen en Djûke Poppinga een mooie vertaling hebben gemaakt. Het tweede luik is een bundel essays die vele onderzoekers over Ibn Khaldûn en zijn wereld geschreven hebben. De uitgave is een waardige poging geworden ommet een nobel mens kennis temaken. Lees en bewonder hem!’ in De Volkskrant

...

Vandaag de dag is de wereld een groot dorp geworden. Moslims en niet-moslims leven naast elkaar en dienen van elkaar te leren, elkaars gemeenschappelijkheden te delen en onderlinge verschillen te respecteren. In dit dorp leven op dit moment meer dan anderhalf miljard moslims. Een gedeelte van hen is vroom en praktiserend moslim, het gedeelte dat tracht om in overeenstemming met islamitische regels te leven, terwijl een ander gedeelte zich daar wel bewust van is, doch zich er niet consequent aan houdt. Zij gelooft wel dat deze regels van God afkomstig zijn (de Koran), van interpretaties van Zijn boodschapper (de Soenna), vanuit de consensus van de islamitische juristen (ijma'), of tenminste van regels via analogie ontleend aan de hoofdbronnen van de Islam (qiyas). Binnen het grootste gedeelte van de islamitische wereld bestaat over het bovenstaande overeenstemming. De lezer dient in het achterhoofd te houden dat moslim individuen in privéomstandigheden moeten leven volgens islamitische regels, maar niemand als individu verantwoordelijk is voor het uitvoeren van islamitische wetten, die immers onder het gezag en de verantwoordelijkheid van overheidsinstanties vallen. Dit boek is onderverdeeld in acht hoofdstukken. Hoofdstuk 1. Ter vermijding van vele misverstanden die ontstaan of kunnen ontstaan worden sommige begrippen met betrekking tot islamitisch recht verklaard, zoals shari'ah, fiqh, qanun, 'urf, islamitisch recht en mohammedaanse wet. Hoofdstuk 2. Dit hoofdstuk geeft een overzicht van de vier perioden van het islamitisch recht: de periode van de Profeet Muhammed, de periode van de metgezellen, de periode van de tabi'in (volgelingen van de metgezellen) en een introductie tot de periode van de mujtahidin (hooggeleerde juristen). Hoofdstuk 3. In dit hoofdstuk zullen we gedetailleerde informatie verschaffen over de verschillende wetscholen en theologische afdelingen. Hoofdstuk 4. Dit hoofdstuk is gewijd aan een verwaarloosde periode in het islamitisch recht, die zich uitstrekt nadat de Turken zich tot de Islam hadden bekeerd (960) tot de beginfase van de Turkse Republiek (1926). Hoofdstuk 5. In dit hoofdstuk analyseren we het systeem en de methodologie van islamitisch recht en lichten we deze methodologie tevens toe. Hoofdstuk 6. In dit hoofdstuk, gewijd aan naslagwerken over islamitisch recht, kan de reële meerwaarde van dit boek worden aangetroffen. Hoofdstuk 7. In dit hoofdstuk zullen we enige classificaties voor islamitische regels aanwijzen, mede omdat, in het bijzonder heden ten dage, vele verwarrende perspectieven op islamitisch recht aan de orde zijn. Dit hoofdstuk richt zich tevens op drie hoofdonderwerpen: Engels-mohammedaanse wetgeving (Indo-moslimwet), shari'ah of islamitisch recht in Zuidoost-Azië en islamitisch recht in tegenwoordige islamitische landen als Egypte, Pakistan, Marokko en Jordanië. Hoofdstuk 8. In dit hoofdstuk geven we enige korte informatie over de implementatie van de islamitische wetten en over de toekomst van deze wetgeving; voorts maken we melding van enkele encyclopedische werken over islamitisch recht en nieuwe instituties met betrekking tot de islamitische fiqh.