Imaam Ibn al-Jawzi

Abu al-Faraj Abd al-Rahman bin Abi al-Hasan Ali bin Muhammad al-Qurashi al-Taymi al-Bakri vooral bekend als Ibn al-Jawzi. Deze geleerde was een Hanbali-jurist, hadith-geleerde, historicus en hield de  ash’ari methode aan in de aqeedah.  (510 AH / 1116 AD – 12 Ramadan 597 AH) Hij werd geboren en stierf in Bagdad. Hij genoot brede bekendheid en een grote positie in prediken en schrijven. Daarnaast hield hij zich bezig met allerlei andere wetenschappen en kunsten. Zijn stamboom gaat terug tot Muhammad bin Abi Bakr Al-Siddiq.

Ibn Rajab al Hanbali heeft het volgende over hem gezegd: “Hij is de memorisator, de tolk, de jurist, de prediker, de schrijver, de sjeik van zijn tijd en de imam van zijn tijd.”

Al-Dawudi, de auteur van “Tabaqat Al-Mufassireen” zei: “De imam is de geleerde, de Hafiz van Irak, de prediker van de horizon, de auteur van de beroemde boeken in verschillende soorten wetenschappen.”

Ibn al-Jawzi onderscheidde zich door het grote aantal boeken dat hij heeft geschreven. Sommigen zeggen dat hij meer dan 1000 boeken heeft geschreven in verschillende wetenschappen en kunsten. Voorbeelden van zijn werken zijn Telbisu Iblis, Kitab Akhbar as-Sifat, Sayd al-Khatir, Zad al-Masir fi Ilm al-Tafsir en Gharīb Al-Ḥadīth.